Actieve reflexenZijn er mensen die helemaal geen actieve reflexen meer hebben? Nee, integendeel: om goed te functioneren heeft iedereen veel actieve reflexen nodig! Anders zou je niet snel genoeg op onverwachte vervelende of prettige zaken kunnen reageren.
Sommige reflexen móeten juist actief blijven, ze beschermen jou.
Wanneer je lijf achteruit deinst wanneer er een auto veel te hard komt aanrijden dan heeft de actieve schrikreflex ervoor gezorgd dat je veilig bent. Stel je voor dat je hier over na zou moeten denken; 'Hoe hard rijdt deze auto? Zal ik nog kunnen oversteken? Of zal ik toch maar wachten?'.
Tegen de tijd dat je hier een besluit over hebt genomen, ben je al te laat...
Het gaat hier om levenslange reflexen
die actief horen te zijn en blijven.
Je lichaam ontwikkelt zelf een manier om hier mee om te gaan en een goede balans te vinden tussen de heel snelle reflex-reacties en de langzamere bewuste reacties. Het is pas een probleem als er ongewenste reflexreacties optreden en jij (of je omgeving) er hinder van ondervinden in gedrag, bewegingen of sociaal-emotioneel gezien.
Bij een gezond lichaam doven
de primaire reflexen
uit wanneer deze begrepen zijn door het lichaam of gaan over in de levenslange reflexen die je helpen bij je houding en overleven.
Oorzaken actieve primaire reflexenPrimaire reflexen ontstaan tijdens de zwangerschap in de baarmoeder. Hoe een kind zich hier ontwikkelt heeft invloed op zijn reflexen (en andersom), maar ook zijn geboorte doet ertoe. Is de geboorte heel vroeg geweest (prematuur), snel of juist langdurig? Is er hulp geweest om geboren te worden zoals een vacuümpomp. verlostang of een keizersnede? Is er tijdens de zwangerschap of bevalling veel stress geweest?
Dan is het goed mogelijk dat er nog primaire reflexen actief zijn.
Ook de tijd na de geboorte is van belang: heb je als baby bij je moeder op de borst gelegen of werd je snel weg gehaald? Werd je gehoord en werd er voldaan aan jouw behoeftes of niet?
Ook stress, trauma's (fysiek en mentaal), onvoldoende mogelijkheid om te bewegen en ziekte zijn van invloed op de ontwikkeling van reflexen, zowel in het prille begin als alle jaren erna.
Waaraan kan je actieve primaire reflexen herkennen?
De basis van de reflexen ligt in het oerbrein. Als deze basis goed is dan lopen de verbindingen vanuit het oerbrein (de hersenstam) naar het middenbrein (het limbisch systeem) en de hersenschors (de neocortex). Wanneer de basis niet goed is, wordt dat het meest zichtbaar doordat de functies die in het middenbrein of de hersenschors liggen gebreken vertonen. Zo zorgt het middenbrein onder andere ervoor dat je kan plannen en organiseren, emoties reguleren en met je gevoelens kan omgaan. Hoe dit gedrag tot uiting komt, je motoriek en de meer schoolse taken zoals rekenen, taal, lezen, schrijven en informatie verwerken worden geregeld door de hersenschors.
Wanneer het zenuwstelsel niet goed is aangelegd of er zitten haperingen in de verbindingen tussen het oerbrein-middenbrein-hersenschors dan kunnen de hersendelen niet optimaal hun taak uit voeren.
Het kan ook zijn dat het oerbrein zijn taak (overleven) zó sterk uitvoert dat daar alle aandacht naar toe gaat, ook dan werkt het brein in zijn geheel niet optimaal.
Een aantal voorbeelden
waar actieve reflexen aan ten grond slag kunnen liggen:
Overprikkeld, burn-out, nagelbijten (en andere tics), verlegen, angstig, moeite met automatiseren, gevoelig voor aanraking, woede uitbarstingen, overmatig zweten, chaos in het handelen, friemelen met de handen, duim zuigen, kauwen op haren, problemen met grenzen, coördinatie problemen, ,onjuiste pengreep, bal vangen/gooien, moeite met zwemmen/fietsen/lopen, op de tenen lopen, W-zit houding, niet stil kunnen zitten, reflux, wagenziekte, moeite met links/rechts, allergieën, moeite met onthouden en informatie verwerken, taal- en spraakproblemen, verlatingsangst, afhankelijke opstelling, aggressief, zwakke auditieve en/of visuele verwerking, emotionele stress, ontwikkelingsuitdagingen (zoals ADD, ADHD, ASS), afgetrapte schoenzolen aan de binnenkant of buitenkant, hyperactief, moeite hebben met keuzes maken, hoogtevrees, bedplassen.